Nou, ik zal het je proberen uit te leggen. Afgelopen periode heb ik gemerkt dat door de stilte en het worstelen heen, ik steeds een stapje dichterbij mijn hart ben gekomen. Wat leeft er? Wat overschreeuw ik, door drukte of andere bezigheden? Geloof me, dat proces ga ik vaak liever uit de weg, maar het is zo kostbaar. Want in dit proces ervaar ik dat God me uitdaagt om steeds een laagje dieper te gaan.

Hij is zo liefdevol in dit alles. Afgelopen weken heb ik dat echt gemerkt. Hoe Hij heel geduldig iedere keer me wees op iets waar ik mee worstelde. Mijn financiële zekerheid die ik los heb gelaten (ja, die hield ik dus nog steeds in mijn handen vast). Mijn verantwoordelijkheidsgevoel naar mijn gezin en man. Zo maar een paar dingen die waar ik zo graag zelf de controle over houdt. En dit maakt dat ik verkramp of mijn eigen signalen negeer, want… ik wil “controle” houden. Herkenbaar?

Afgelopen week keek ik een preek terug van de VEZ over de Liefde. Deze voorganger vertelde dat zijn zoon met hem communiceerde door bij hem twee handen op zijn schouders te leggen en bij hem te blijven staan. Dit zorgde er bij hem voor dat hij stilgezet werd en voelde dat zijn zoon vroeg: papa, wat voel je?

Zo, die kwam even binnen. Want zo heb ik dat ook de afgelopen tijd ervaren. Iedere keer weer merkte ik dat God zei: Wat voel je? Wat denk je? Wat gaat er in je om?

Vervolgens vertelde deze voorganger het verhaal van de paarden in Friesland die dreigden te sterven. Ze raakten geïsoleerd, doordat de zee ineens hoog stond en ze op een eilandje voor de kust kwamen te staan. Omgeven door het water. Op alle mogelijke manieren werd geprobeerd om die paarden van dat eiland te krijgen. Door ze te lokken met iets, dwang en een technische oplossing. Geen van die dingen werkte. 

En toen, kwam er een groep die zei: wij houden van paarden, mogen wij het proberen. Kijk maar wat er toen gebeurde…Klik hier om het filmpje te bekijken.

Ik kan je eerlijk zeggen: bij mij liepen de tranen over mijn wangen.

Zoiets simpels als even stilstaan, laten zien dat je er bent en dat je de ander ziet, kan zoveel in beweging zetten. Ik ervaar dat zelf doordat ik stapje voor stapje steeds verder groei. Dichter naar mijn hart, dankzij Gods liefde en de mensen die Hij op mijn pad zet.

En dat is precies wat ik ook doe en wil blijven doen in mijn werk. Samen met jou stilstaan, luisteren naar wat er in je hart leeft. En samen met God samen stilstaan bij jou om vervolgens samen van het eiland af te komen. In beweging te komen. Richting vrijheid, richting Zijn hart voor jou. Want Zijn hart zit boordevol liefde voor jou en mij die nooit veranderen zal.

Wil je ook samen met mij stilstaan bij wat er leeft in je hart?Vind je het lastig om hierbij stil te staan en wil je dit niet alleen doen? Of zijn er gedachten die alles lijken te overschreeuwen

Twijfel niet langer en neem contact met me op.

Liefs Mariska